Жаным менің!

Сезгенімде дертіңді,

Қасірет кеп байлап алды еркімді.

Музам менің әкелді де мөлдір мұң,

Шемен – шерім өлең болып шертілді.

Тоқмейілге төр ұсынған тіршілік,

Екеумізге сала берді қырсығып.

...Көргенімде солғын тартқан жүзіңді,

Жаным қалды түршігіп.

Төзімімнің терезесін сындырып,

Жүрегіме кеткендейін мұң кіріп.

Күміс күлкім күңіренді, күрсінді,

Ал, шаттығым жібергені шыңғырып.

Жаратқаным, тебем десең – дайын бас,

Тағдырым – ай!

Азаптаудан тайынбас.

...Жаным, сенің жалғыз сәттік күлкіңе,

Ғұмырымды қылар едім айырбас.

Тағдыр – осы, мызғымайтын тас қамал,

Уа, дәрігер, дертке бар ма басқа амал?

Асылымның қиналғанын көргенде,

Жанарымнан жылжып ағып жас тамар.

...Оралайын өзің жайлы жайтқа мың:

Жаным менің!

Не тілейсің?

Айт бәрін!

...Құс кеп жатқан көктем еді бұл мезгіл,

Бақыт құсы, жөн болмайды қайтқаның!

Келер күннен күтем ізгі мен дерек,

Шаттық әні, қала көрме кенжелеп.

...Жаным менен жүрегімнің бөлшегі,

Айта көрме «енді маған келме» деп...

Жаным менің, жатырсың – ау қинала,

Сен жазылсаң – болмас маған сый дара.

...Асылыма шипаңды бер, шипаңды,

Жаратқаным!

Лә иллаһи илаллаһ!..