Сыймайтын, құшағыңа қаусырғанға,

Адамның құпиясы таусылған ба?

Адамзат!

Жаратқанның жазуымен,

Не нәрсе жоқ дейсіңіз нау-тұлғаңда?!

Жаныма ойдың кесек тұзы құлап,

(Айтарым болмас сізге қызығырақ).

Болса егер бойымызда бұл қасиет,

Қалар ма ед, кесірліктің сызы жырақ...

Білім бар, сенің-дағы үлесіңде,

Дауым жоқ, бұл терминді білесің де.

Бойыңда күшті болса – иммунитет,

Ауырмай, аттай шауып жүресің де.

Пайда боп өңім түгіл түсімде мұң,

Бұл ойдан өнбей қойды ісім менің.

Тәніңді қорғайтұғын күш бар екен,

Жаныңды не қорғайды?

Түсінбедім.

Ойымды жолыңызға үйіп өтем,

Кесапат – кесірліктің сыйы бөтен.

Табылар тән-ауруға талай шипа,

Жаныңның ауырғаны...

Қиын екен.

Пенделік кіріп кетсе тойымызға,

Кей сәтте не келмейді ойымызға?

Жамандық атаулыға қарсы тұрар,

Болса ғой, иммунитет – бойымызда.

Бойласаң болашақтың тылсымына,

Ат басын аңғар жаққа бұршы мына:

Сөзіңіз өтеді ме, айтыңызшы,

Заманның зырылдаған ұршығына?

Болса егер шыдамыңның шырқы бекем,

Ойымның ақ жаңбырын сіркіретем.

... Бола ма, жанға қорған иммунитет,

Кел, соны іздейікші...

Жүрші, көкем!..