Тірлік-ай!
Неткен үстем ең?
Тырысам келіп күшпенен.
Анау бір алып жағамнан,
Етектен мынау тістеген.

Сабырдан болып несібім,
Жасайын әр кез кешірім.
Таспен атқанға ас берсем –
Несі мін?!

Көңілім бөлмей ұсаққа,
Әлемді алсам құшаққа.
Қараға келмес қарағым,
Ұмсынып әр кез түсі аққа.

Арылып мұңнан – мұнардан,
Шаттықты терсек шынардан.
Білсеңіз, мына тіршілік,
Жақсылыққа тек құралған.

Жағаңнан алса тіршілік,
Кетпесін денең түршігіп.
Астында бұлттың сәуле бар,
Жаныңа сыйлар жыршы-үміт...