Талғамыңа талап беріп таңсәрі,
Тіршіліктің тылсым сырын тағы аңда.
Аспан жаққа ауа берген аңсары,
Ой салар ма, мендік мақсат саған да?

Тағдыр сөлі татығанда таңдайға,
Сабыр қылам, талғажауға тоямын.
Көк Тәңірім жазып қойған маңдайға,
Адамдықтың сырын ойлап қоямын:

Судың-дағы сұрауы бар тегінде,
Аманатқа адал болғын лайым.
Бар адамға жылу шашсын дедің бе,
Жүрек бердің, құдайым!

Шұғыласы нұрдай болып тараған,
Жаныңызға жарық құйсын әр ақ таң.
Бір ананың баласы деп бар адам,
Бауыр бердің, Жаратқан!

Дүрдәраздау дүниенің дерегі,
Санама әкеп салар кейде сауалын:
Бізге өкпенің бар ма еді осы керегі?
... Таптым оның жауабын.

Тілеп тұрар өкініштің дауылын,
Деп ойлама!
Онда мұңға жеткенің.
Оң тілеуде болса жүрек, бауырың,
Қорқынышы бола қоймас өкпенің!..