Ерқадірін не білсін, көшіп – қонып көрмеген...

 Ер Жәнібек

Мына дала - маң дала,

Бабалардан аманат.

Жанға түсіп сан жара,

Күрсінеді қағанат.

Күрсінеді қағанат,

Торлап көкті қарға мың.

Шақырады жаманат,

Жау қамалап жан-жағын.

Ерке туған ұл едім,

Еркін өскен желкілдеп.

Жақсылыққа құл едім,

Адалдықты сертім деп,

Сөз бергенмін Алашқа.

Қасымда еді қос бөрім.

Шықсам майдан-таласқа,

Жеңісімді тосты елім.

Жауға шаптым ақырып,

Аруағым аспандап.

Дұшпандарым аһ ұрып,

Бастарынан қашқан бақ.

Бас имедім басқаға,

Алмас кездік-намысым.

Жаттым тоқым жастана,

Алашымның ары үшін.

Қарсы келмей сөзіме,

Көтересің еңсемді, ел.

Ер болсам да, өзіңе

Баладаймын, сенсеңдер